Özet
Arka Plan
Birleşik Krallıkta birden fazla etnik kökene sahip bireylerin nüfusu artıyor. Bu demografik eğilime rağmen, karma etnik kökene sahip çocuklar ve onların davranışsal sorunları hakkında çok az şey biliniyor. Birleşik Krallık’taki ulusal temsili kohort verilerini kullanarak erken çocukluktan orta çocukluk dönemine kadar karma olmayan ile karma etnik kökene sahip olan çocuklar arasındaki davranış sorunlarının gidişatını inceliyoruz.
Yöntemler
Milenyum Kohort Çalışmasında 16.330 çocuğun verileri analiz edildi. Büyüme eğrisi modellerini kullanarak birden fazla etnik kökene göre problem davranışlarının[1] ilerleyişlerini tahmin ettik.
Sonuçlar
Beyaz etnik kökene sahip bireyler (ortalama toplam zorluk puanı: 8,3) Hint etnik kökene sahip bireyler (7,7), Pakistan etnik kökene sahip bireyler (8,9) 3 yaşındaki karma olmayan akranlarına göre daha az problem davranışa sahipti. (sırasıyla 9.4, 10.1, 13.1 ve 11.9). Beyaz karma, Pakistanlı karma ve Bangladeşli karma çocukların, karma olmayan akranlarından önemli ölçüde farklı sorun davranışlarında büyüme yörüngeleri vardı.
Çıkarımlar
Ayrıntılı bir karma etnik sınıflandırmanın kullanılması, erken yaşam seyri boyunca bazı karma olmayan ve karma çocuklar arasındaki değişimleri ortaya çıkardı. Gelecekteki çalışmalar, karışık etnik kökene sahip çocuklarda artan davranış problemlerini etkileyebilecek mekanizmaları araştırmalıdır.
Bu konuda halihazırda bildiklerimiz;
▸ Araştırma, erken yaşam boyunca sağlıkta etnik eşitsizlikleri belgelemiştir.
▸ Kapsamlı bir karışık etnik sınıflandırma kullanarak çocukların problem davranışlarında etnik farklılıkları araştıran boylamsal araştırmalar çok azdır.
Bu çalışmanın katkıları;
▸ Beyaz kökenli, Hint kökenli, Pakistan kökenli ve Bangladeş kökenli 3 yaşındaki çocukların, tek etnik kökene sahip akranlarına göre daha az problem davranış sergilediklerini bulduk.
▸ Büyüme eğrisi modelleri, Beyaz kökenli, Pakistan kökenli ve Bangladeş kökenli çocukların, karma olmayan akranlarına kıyasla, özellikle 7 yaşından sonra problem davranışlarda artış yaşadıklarını göstermiştir.
Giriş
Mevcut kanıtlar, erken yaşam seyri boyunca çeşitli sağlık işaretleri için etnik farklılıklar olduğunu göstermektedir.[i] [ii] [iii] Etnik eşitsizlikler, grup özellikleri veya sosyal/ekonomik dezavantajlar sonucu ortaya çıkabilir.[iv] Birden fazla etnik kökene sahip olmanın çocuklarda nelere yol açtığını inceleyen çok az araştırma bulunuyor.[v] Çocuk davranışlarında karışık etnik farklılıkların etkisi üzerine yapılan araştırmalar, verilerdeki geniş veya homojen gruplar nedeniyle sınırlıdır. Davranışsal sorunlar ilerideki akademik başarı, ekonomik refahı ve suça karışma ihtimaliyle bağlantılı olduğundan, çocukların erken yaşam seyirlerindeki problem davranışlarını araştırmak önemlidir.[vi][vii] Sadece bir çalışma, erken çocukluk dönemindeki problem davranışlarında birden fazla etnik kökene sahip olmanın yarattığı farklılıkları araştırdı ve 3 yaşındaki çocuklar arasında karışık etnik köken ile problem davranışları arasında hiçbir bağlantı olmadığı sonucuna vardı. Kanıtlar ulusal olarak temsili bir kohorta dayanmasına rağmen, tek, heterojen bir “karışık” kategori kullanıldı. 11-13 yaşındaki çocukları inceleyen Londra merkezli bir çalışma (DASH), siyahi Karayipli/beyaz ve beyaz ırklı yaşıtları arasında problem davranışlarda hiçbir fark görmedi.[viii] Her iki çalışma da, problem davranışlarda potansiyel farklılıkların erken ortaya çıkıp çıkmadığını ve ne kadar erken ortaya çıktığını ayırt etmeyi zorlaştıran, kesitsel bir tasarım kullandı. DASH verilerini kullanan başka bir makale, problem davranışları incelemek için büyüme ilerleyişlerine baktı, Birleşik Krallıktaki ergenlik çağındaki 11-16 yaş arasındaki etnik azınlık çocuklarda (11-16 yaşındakiler) daha olumlu çocuk davranış profilleri sonucuna vardı.[ix]Ancak yazarlar etnik azınlık gruplarını ayırmamışlardır. Üçüncüsü, karışık etnik köken kohort üyelerinin problem davranışlarının ilerleyişleri, karışık olmayan araştırmacılarla karşılaştırıyoruz. Bu yaklaşım, çocukların problem davranışlarının karışık etnik statülerine etkili olup olmadığını daha iyi anlamamızı sağlıyor.
Yöntem
Milenyum Kohort Çalışması (MCS), Eylül 2000 ile Ocak 2002 arasında Birleşik Krallık’ta doğan 18.552 bebeğin ulusal düzeydeki temsili bir çalışmasıdır.[x] Örneklem, dezavantajlı yerleşim bölgeleri ve etnik azınlık sakinlerinin yüksek oranda bulunduğu bölgeler idari birim düzeyinde kümelenmiştir. Ana katılımcılar öncelikle annelerdir. İlk görüşme, kohort üyeleri 9 aylıkken yapıldı ve takip taramaları 3, 5, 7 ve 11 yaşlarında yapıldı. Görüşmeler sırasında annelere çocuklarının davranış sorunları soruldu.
Problem davranışlar, kohort üyeleri yaklaşık 3, 5, 7 ve 11 yaşındayken anneleri tarafından doldurulan Güçlü Yönler ve Zorluklar Anketi (GZA),12 kullanılarak değerlendirildi. Dört davranış alanının (akran sorunları, davranış bozuklukları, hiperaktivite ve duygusal sorunlar) toplamı olan ve 0 ile 40 arasında değişen (yüksek puan daha fazla problem davranışı gösterir) toplam zorluk puanını kullandık. GZA’da bir puan değişikliği klinik olarak anlamı vardır.[xi] [xii]SDQ etnik olarak çeşitli popülasyonlarda doğrulanmıştır.[xiii]
Etnik kategoriler oluşturulurken, annenin kohort çocuğunun etnik kökenine ilişkin raporları kullandık ve bu etnik kategoriler nüfus sayımı kategorilerini baz aldık. Çocuğunun etnik sınıflandırmasını kolaylaştırmak için babanın etnik kökeninden yararlandık. Ana katılımcı (genellikle anne) karma bir kategori seçtiyse veya çocuğun ebeveynleri farklı etnik kökenlere sahipse, çocuğun etnik kökeni karma olarak sınıflandırdık. Anne ya da baba çocuğu için ‘karma’ bir etnik kategori seçmişse, ancak çocuğun biyolojik ebeveynlerinin kategorileri aynıysa, çocuğu ebeveynlerin etnik kökenine göre yeniden sınıflandırdık. Analiz için kullanılan etnik kategoriler; beyaz, Hintli, Pakistan, Bangladeşli, siyahi Karayipli, siyahi Afrikalı, diğerleri ve onların ‘karma’ benzerleriydi. Beyaz karma grup, ebeveynleri farklı beyaz kökenlerden gelen çocuklardan oluşur; örneğin, beyaz karma bir çocuğun beyaz bir Avrupalı annesi ve beyaz bir İngiliz babası olabilir.
Analizlerimiz, bir zaman ölçüsü ve ikinci dereceden bir zaman terimi olarak kohort üyesinin cinsiyetini, yaşını, değerlendirmedeki taramasını içeriyordu. Doğrusal olan ancak ikinci dereceden olmayan terim etnik kökene göre değişiyordu. Duyarlılık analizlerinde zamanla değişen bir değişken (orta gelir beşte birlik dilim referans alınmıştır)[xiv] olarak ölçülen eşdeğer hane gelirinin beşte birlik dilimlerdeki etkisini araştırdık.
Davranışsal sonuçlar çoğul doğumlara göre ortaya çıkar[xv] ve bu nedenle tek çocuk olan çocukların verilerini analiz ettik. Dikkat eksikliği/hiperaktivite bozukluğu, otizm veya Asperger sendromu olduğu bildirilen çocukları analizimizin dışında tuttuk. Araştırmanın katılımcıları, problem davranışlara ilişkin bir ebeveyn raporu bulunan ve birden fazla etnik kökene sahip çocuklardan oluşuyordu. Tanımlayıcı sonuçlar için, kesitsel örnekler kullanarak problemli davranışlara ilişkin ortalamaları tahmin ettik. Büyüme eğrisi analizleri için 3, 5, 7 ve 11 yaşındaki çocukların verilerini bir araya topladık ve her çocuğun birden fazla gözleme katkıda bulunmasını sağladık. Bir havuza toplanan analizlerde 16.330 çocuk ve toplam 51.509 çocuk yılı vardı.
İstatistiksel Analiz
Analitik örnek için çocukların davranış sorunlarının gidişatı için büyüme eğrisi modellerini hesapladık.[xvi] Her bir çocuk için zaman içinde davranış sorunlarının kesiştiği yerleri ve eğimini tahmin ettik (seviye 1), her çocuğun etnik kökenindeki benzerliği kesişim ve eğimi regrese ettik (seviye 2) , ve kesişim ve eğimdeki kalan değişikliği hesapladık. Bir etnik kökene sahip olanlarla
birden fazla etnik kökene sahip olan çocukların 3 yaşındaki problem davranışlarını ve problem davranışlarındaki gidişatını gösteren rakamları sunuyoruz.
Sonuçlar
Birden fazla etnik kökene sahip olma ve çocukların problem davranışları
Tablo 1, erken yaşam seyri boyunca tek ve birden fazla etnik kökene göre ortalama problem davranışlarını göstermektedir. Tüm örneklem büyüklükleri çevrimiçi ek tablo 2’de rapor edilmiştir. 3 yaşında, birden fazla etnik kökene sahip çocukların çoğu, tek etnik kökenli akranlarına kıyasla daha az problem davranışa sahipken; Beyaz kökenli, Hint kökenli, Pakistan kökenli ve Bangladeş kökenli çocuklar, tek etnik kökenli akranlarına göre daha az problem davranışa sahipti. Sadece siyahi Karayipli çocuklar ile Karayip dışında başka etnik kökene sahip olan çocuklar ortalama puanlarında farklılık göstermedi. Siyahi Afrika kökenli birden fazla etniğe sahip çocuklar, tek kökenli akranlarına kıyasla biraz daha fazla problem davranışa sahipti, ancak ortalamalar istatistiksel olarak çok farklı değildi (sırasıyla 9.5’e karşı 9.2).
Problem davranışlardaki örüntüler 11 yaşında daha tutarsız olduğu görülmüştür. Beyaz ve Kızılderi kökenli çocukların, tek kökenli akranlarına kıyasla daha az problem davranışı vardır. Pakistan, Bangladeş ve Siyahi Karayip kökenli birden fazla etnik geçmişe sahip çocukların, tek kökene sahip akranlarına göre daha fazla problem davranışları var. Siyahi Afrika kökenli çocukların, tek kökenli akranlarına göre daha az davranış sorunu vardır. Zaman içinde problem davranışlarındaki artış ve azalışları yakından incelemek için, birden fazla etnik kökene sahip çocuklar ve onların akranları arasındaki farklılıkları daha doğru bir şekilde ayırt etmek için büyüme eğrisi modellerine bakıyoruz.
Büyüme Gidişatları
Şekil 1, yaş ve cinsiyete bağlı karma statüye göre problem davranışlarda ortalama uygun büyüme yolunu göstermektedir. Regresyon katsayıları, çevrimiçi ek tablo 1’de (model 1) bulunmaktadır. Birden fazla etnik kökene sahip beyaz çocukların problem davranışlarındaki gelişme oranı, tek kökenli akranlarından önemli ölçüde farklıdır (b=0.075, se=0.037). Hintli çocuklar zaman içinde problem davranışlarında bir düşüş yaşadılar ve yörüngeler, tek kökenli ile birden fazla etnik kökene sahip Hintli çocuklar arasında farklılık göstermedi. Birden fazla etnik kökene sahip Pakistanlı ve Bangladeşli çocuklar, tek kökenli akranlarından önemli ölçüde farklı olan problem davranışlarda büyük değişiklik yaşamaktalar. Tek kökenli çocuklar ile birden fazla etnik kökene sahip siyahi Karayipli çocuklar arasındaki değişim oranlarında fark yoktu. Son olarak, tek kökenli siyahi Afrikalı çocuklar problem davranışlarda bir düşüş yaşadılar, ancak bu davranışların ilerleyişleri birden fazla etnik kökene sahip akranlarından önemli ölçüde farklı değildi.
Duyarlılık analizlerinde, eşdeğer hane geliri için yapılan düzenlemeler, tek kökenli ve çok kökenli etnik azınlıklar arasındaki çocuk davranışlarının önüne geçilmesi ortalama farklılıkları azaltmıştır. Ancak, ilerleyişin büyüklüğü ve önemi, gelir ayarlamalarına bağlı değildi (çevrimiçi ek tablo 1, model 2’ye bakın).
Tartışma
Bu yazıda, erken çocukluk döneminde başlayan çocukların gelişimini inceleyerek ve ulusal temsili verileri kullanarak kapsamlı bir çoklu etnik sınıflandırmayı dahil ederek problem davranışlarında etnik köken farklılıklarına ilişkin anlayışımızı genişletiyoruz. 3 yaşında, birden fazla etnik kökenli beyaz, Hintli, Pakistanlı ve Bangladeşli çocukların, tek kökenli akranlarına göre daha az problem davranış sergilediklerini görüyoruz. Bu bulgu, her şeyi kapsayan birden fazla etnik kökenli bir grup çocuk ile tek kökenli 3 yaşındaki çocuklar arasında problem davranışlarda hiçbir fark bulamayan önceki araştırmalarla taban tabana zıttır. 5 Büyüme eğrisi modelleri, birden çok kökene sahip beyaz, Pakistanlı ve Bangladeşli çocukların, özellikle 7 yaşından sonra, tek kökenli akranlarına kıyasla problem davranışlarda artış yaşadıklarını göstermektedir. Bulgularımız, 11 yaşına kadar bazı çok kökenli çocukların tek kökenli akranlarına göre daha fazla problem davranışına sahip olduğunu göstermektedir. Bu sonucun iki olası açıklaması vardır. Bir, bir kategori olarak karışık etnik köken, yalnızca sosyal tabakalaşma süreçlerini değil, aynı zamanda kimlikteki değişiklikleri ve kişisel ve sosyal kimlikler arasındaki olası karışıklıkları da yansıtabilir.[i] Verilerimizde ki çok kökenli 11 yaşındaki çocuklar arasında görülen problem davranışları, karışık bir etnik köken mirası oluşturmanın ve sürdürmenin nüanslı doğasıyla açıklanabilir. İkinci olarak, tek kökenli siyahi Karayipli çocuklar arasında problem davranışlarda farklılıklar gözlemlemiyoruz, ancak bu tür farklılıklar Pakistanlı ve Bangladeşli çocuklar arasındaki tek kökenli ve çok kökenli çocuklar arasında belirgindir. Bu, Güney Asya topluluklarında çoklu etnik ortaklıklar daha az yaygınken, siyahi Karayipler halkı arasındaki etnik kökenler arası ortaklıkların normatif doğasıyla açıklanabilir.[ii] Bu tür etnik gruplar arası aileler bir etnik grup içinde daha yaygın olduğunda, çok kökenli ortaklıklar daha az endişe ve gerginlik, yani çocukların davranışlarını etkileyen faktörler daha az olabilir. Gelecekteki çalışmalar, birden fazla etnik kökene sahip çocuklar arasında aile ortamının, psikososyal faktörlerin ve problem davranışların etkisini araştırmalıdır.
Bu kısa raporun amacı, ulusal olarak temsili bir örneklemde, tek kökenli ve çok kökenli çocuklar için problem davranışlardaki gelişimlerini ilk kez tanımlamaktı. Çok kökenli beyaz, Pakistanlı ve Bangladeşli çocukların, tek kökenli akranlarıyla karşılaştırıldığında önemli ölçüde farklı büyüme gidişatları vardı. Gelecekteki araştırmalar, bu farklılıkların arkasındaki okul, psikososyal ve sosyodemografik faktörler gibi mekanizmaları inceleyebilir.
[i] Hansen K, Joshi H. Millennium Cohort Study Third Survey: ilk bulgular için bir kullanıcı kılavuzu: Center for Longitudinal Studies, Institute of Education, University of London, 2008.
[ii] 18 Şarkıcı JD, Willett JB. Uygulamalı boylamsal veri analizi: değişiklik ve olay oluşumunu modelleme. Oxford Üniversitesi Yayınları, 2003.
[1] Problem davranış çocuğun sosyal ilişkilerine, iletişimine ve öğrenmesine engel olan, kendine, ailesine, yaşıtlarına ve yetişkinlere zarar vermesine sebep olan, süreklilik hâlini kazanmış davranışlardır.
[i] Maynard M, Harding S. Birleşik Krallık etnik azınlık gruplarındaki ergenlerde algılanan ebeveynlik ve psikolojik iyilik hali. Child Care Health Dev 2010;36:630–8.
[ii] Zilanawala A, Sacker A, Nazroo J, et al. Çocukların sosyo-duygusal güçlüklerdeki etnik farklılıklar: Milenyum Kohort Çalışmasından elde edilen bulgular. Soc Sci Med 2015;134:95–106.
[iii] Zilanawala A, Davis-Kean P, Nazroo J, et al. Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri’nde erken çocukluk BMI, obezite ve aşırı kiloda ırk/etnik eşitsizlikler. Int J Obes (Londra) 2015;39:520–9.
[iv] Nazroo J, Jackson J, Karlsen S, et al. ABD ve İngiltere’deki Siyahi diasporası ve sağlık eşitsizlikleri: nereye gittiğiniz ve oraya nasıl ulaştığınız bir fark yaratıyor mu? Social Health Illn 2007;29:811–30.
[v] Platt L. Birleşik Krallık’ta çok kökenli ailelerin çocukları nasıldır? Ebeveyn etnik homogami ve heterogaminin çocuklar üzerindeki etkilerini anlamak. Ann Am Acad Political Soc Sci 2012;643:239–66.
[vi] Duncan GJ, Dowsett CJ, Claessens A, et al. Okula hazırlık ve sonraki başarı. Dev Psikol 2007;43:1428.
[vii] Cunha F, Heckman JJ. Eşitsizlik ve insani gelişmenin ekonomisi ve psikolojisi. J Eur Econ Assoc 2009;7:320–64.
[viii] Maynard MJ, Harding S, Minnis H. İngiltere Tıbbi Araştırma Konseyi DASH çalışmasında Siyahi Karayipler, Siyahi Afrikalılar ve beyaz ergenlerde psikolojik sağlık. Soc Psikiyatri Epidemiol 2007;42:759–69.
[ix] Astell-Burt T, Maynard MJ, Lenguerrand E, et al. Ergenlik boyunca ırkçılık, etnik yoğunluk ve psikolojik refah: ergenlerin sosyal refahının ve sağlık boylamsal çalışmasının belirleyicilerinden elde edilen kanıtlar. Etn Sağlığı 2012;17:71–87.
[x] Modood T. Eğitim performansında etnik farklılıklar. İçinde: Mason D, ed. Etnik farklılıkları açıklamak: İngiltere’de değişen dezavantaj kalıpları. Bristol: The Policy Press, 2003:53-68.
[xi] Plewis I, Calderwood L, Hawkes D, et al. Milenyum kohort çalışması: örneklemeyle ilgili teknik rapor. Londra: Eğitim Enstitüsü, Londra Üniversitesi, 2004;16.
[xii] Goodman R. Güçlü yönler ve zorluklar anketinin psikometrik özellikleri. J Am Acad Çocuk Ergen Psikiyatrisi 2001;40:1337–45.
[xiii] Cohen J. Davranış bilimleri için istatistiksel güç analizi. Lawrence Erlbaum Associates, Inc, 1977.
[xiv] Goodman A, Goodman R. Çocuk ruh sağlığının boyutsal bir ölçümü olarak güçlü yönler ve zorluklar anketi. J Am Acad Çocuk Ergen Psikiyatrisi 2009;48:400–3.
[xv] Meltzer H, Gatward R, Goodman R, et al. Büyük Britanya’da çocuk ve ergenlerin ruh sağlığı. TSO Londra, 2000.
[xvi] Calderwood EJ, MacDonald J, Shepherd P, et al. Milenyum Kohort Çalışması Birinci, İkinci ve Üçüncü Anketler Veri Kümelerine Yönelik Bir Kılavuz. 2008.
Yazarlar: Afshin Zilanawala, Amanda Sacker, Yvonne Kelly
Kaynak: BMJ Journals